အဖေများနေ့တွင် “ပန့်ပန့် အထမ်းသမား” ဖခင်က သားဖြစ်သူပေးသည့် လက်ဆောင်ရရှိ

ချုံချင့်၊ ဇွန် ၁၆ ရက် (ဆင်ဟွာ)
၂၀၁၀ ပြည့်နှစ် အဖေများနေ့တွင် တရုတ်နိုင်ငံ ချုံချင့်မြို့ ချောင်ထျန်းမင် လက်ကားဈေး၏ လူအုပ်များကြားတွင် “ပန့်ပန့် အထမ်းသမား” ရန်ကွမ်းဟွေးသည် ပခုံးတွင် ကုန်ပစ္စည်းကိုထမ်းလျက် တည်ငြိမ်စွာ လျှောက်လှမ်းလျက်ရှိသည်။ ကြမ်းတမ်းနေသော လက်တစ်စုံသည် ငယ်ရွယ်သည့် သားငယ်လေးကို တွဲထားသည်။ ပခုံးထက်တွင် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအလုပ် ထမ်းပိုးထားရသော်လည်း လက်တွင်မူ မျှော်လင့်ချက်ကို တွဲခေါ်ထားသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်ကို ကင်မရာဆရာက အမိအရ မှတ်တမ်းတင်နိုင်ခဲ့သည်။

၁၅ နှစ်ကြာပြီးနောက် အဖေများနေ့တွင် သားဖြစ်သူ ရန်ကျွင့်ချောင်းသည် အရွယ်ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ မကြာသေးမီကမှ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲ ဖြေဆိုပြီးသည့် ၎င်းသည် အကြာကြီးစုထားသော မုန့်ဖိုးငွေဖြင့် ရန်ကွမ်းဟွေးအတွက် လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးနှင့် အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည် ဝယ်ပေးပြီး လွန်ခဲ့သည့် ၁၅ နှစ်က ဓာတ်ပုံရိုက်ခဲ့သည့်နေရာတွင် ဖခင်ဖြစ်သူအား အဖေများနေ့လက်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။
ကင်မရာဆရာကလည်း နောက်တစ်ကြိမ် အမိအရ ထပ်မံမှတ်တမ်းတင်နိုင်ခဲ့ပေသည်။ ယခင်က ကလေးငယ်လေးသည် အဖေဖြစ်သူထက် ထွားကြိုင်းနေပြီဖြစ်ကာ ယခင်က ကျန်းမာသန်စွမ်းခဲ့သော အဖေကလည်း မျက်ဝန်းများထက်ဝယ် အရေးကြောင်းများ ပေါ်ထွက်လာနေပြီဖြစ်သည်။

ရန်ကွမ်းဟွေးသည် ယခုနှစ်တွင် အသက် ၅၆ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ၂၀၀၇ ခုနှစ်က ဇာတိမြေဖြစ်သည့် ချုံချင့်မြို့ တျန့်ကျန်းခရိုင်မှ ချောင်ထျန်းမန် လက်ကားဈေးသို့လာရောက်ပြီး ဒေသအခေါ် “ပန့်ပန့်” ဟု ဆိုသည့် အထမ်းသမားအဖြစ် အလုပ်လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့သည့် ၁၀ နှစ်ကျော်ကာလအတွင်း ရန်ကွမ်းဟွေး၏ နေထိုင်မှုဘဝသည် “ပုံတူကော်ပီကူးချ” သည့်အလားပင်။ နေ့စဉ် နံနက်ခင်းတွင်ဈေးသို့လာ၍ အလုပ်ရှာပြီး ခြေလှမ်းသောင်းချီ လျှောက်လှမ်းကာ ကုန်ပစ္စည်းထမ်း၊ ကုန်ပစ္စည်းပို့ဆောင်မှုတို့လုပ်ရကာ ည ၇ နာရီ ၈ နာရီ အလုပ်သိမ်းမှ အိမ်ပြန်ရသည်။ အမြဲတမ်းလိုလို နေ့လယ်စာပင်မစားနိုင်ဘဲ တစ်နှစ်လုံးတွင် တရုတ်နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်အချိန်မှသာ ရက်အနည်းငယ် အနားယူနိုင်သည်။ “အရင်လိုအားမရှိတော့တာကလွဲရင် ကျန်တာအကုန် အတူတူပါပဲ” ဟု ရန်ကွမ်းဟွေးက ဆိုသည်။

ခေတ်ကာလတိုးတက်လာသည်နှင့်အမျှ ရန်ကွမ်းဟွေး၏ ကုန်ပစ္စည်းပို့ဆောင်သည့် ကိရိယာလည်း အဆက်မပြတ် ပြောင်းလဲလာသည်။ ကနဦးကာလက ဝါးထမ်းပိုးပြားဖြင့် ကုန်ထမ်းရာမှ ပခုံးဖြင့်ထမ်းလာပြီး ၂၀၁၅ ခုနှစ်တွင် တွန်းလှည်းလေးဖြင့်ဆွဲကာ ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်တွင်မူ လျှပ်စစ်တွန်းလှည်းအဖြစ် ပြောင်းလဲအသုံးပြုလာခဲ့သည်။ “သုံးတဲ့ပစ္စည်းက ပြောင်းနေပေမဲ့ မိသားစုကိုရှာကျွေးတဲ့စိတ်ကတော့ မပြောင်းလဲပါဘူး” ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။

ထို့ပြင် ၎င်း၏ဘဝကလည်း အပြောင်းအလဲများ မနည်း ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ၂၀၁၆ ခုနှစ်တွင် ရန်ကွမ်းဟွေးက စုဆောင်းထားသည့်ငွေများဖြင့် ချုံချင့်မြို့တွင် စတုရန်းမီတာ ၆၀ ကျော်ရှိသည့် အိမ်တစ်လုံး ဝယ်နိုင်ခဲ့သောကြောင့် တစ်မိသားစုလုံးလည်း မှောင်မည်းသည့် အိမ်ခန်းငှားနေရသည့် ဘဝမှ လွတ်မြောက်လာခဲ့သည်။

“အခုဆို အိမ်ထဲမှာ လင်းလင်းထိန်ထိန်ပဲ။ သားက စာလုပ်မယ်ဆိုလည်း ကိုယ်ပိုင်စားပွဲရှိသွားပြီ” ဟု ထိုစကားပြောချိန်တွင် ရန်ကွမ်းဟွေး၏ မျက်နှာတွင် အပြုံးအပြည့်နှင့်ဖြစ်ပြီး အချိန်ကာလတိုက်စားမှုဒဏ်၏ အရေးအကြောင်းများလည်း ပိုမိုထင်ရှားလာသည်။

အိမ်ငှားနေရာမှ စတုရန်းမီတာ ၆၀ ကျော်ရှိသည့် အိမ်အထိ ရန်ကွမ်းဟွေးနှင့် ဇနီးဖြစ်သူ ချွီကွမ်းဖောင်းတို့သည် မိသားစုဘဝကို ဆိုးတူကောင်းဖက် အတူလက်တွဲ၍ အစွမ်းကုန် တည်ဆောက်ခဲ့ကြသည်။ သားဖြစ်သူ ရန်ကျွင့်ချောင်းကလည်း ကျန်းမာစွာကြီးပြင်းလာပြီး ရန်ကွမ်းဟွေးတို့ ဇနီးမောင်နှံအတွက် အကြီးမားဆုံး ဝမ်းသာကျေနပ်ဖွယ်ရာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဘဝဟူသောတာဝန်ကြီးသည် ရန်ကွမ်းဟွေး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အမှတ်အသားများ ချန်ထားခဲ့သည်။ ပခုံးညောင်းညာမှု၊ ခြေထောက်ထုံကျင်မှု … အမြဲကုန်ထမ်းရမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ဝေဒနာများကို ရင်ဆိုင်ရာတွင် “တောင့်ခံလိုက်ရင်ရပါတယ်” ဟု ၎င်းက အမြဲပြောလေ့ရှိသည်။ ယခု အသက် ၆၀ နီးပါးရှိပြီဖြစ်သည့် ၎င်းက ကုန်ပစ္စည်းအလေးအပင်ကို ထမ်းရာတွင် ပခုံးထက်တင်ရန် သူတစ်ပါးကူညီမှု လိုအပ်လာသည်။ သို့သော် ၎င်းက အံခဲကာ ဆက်လက်လုပ်ကိုင်နေဆဲပင်။ “နောက်ထပ် ၈ နှစ် ထမ်းပြီး သားလည်း အလုပ်အကိုင် အတည်တကျနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီဆို ကျွန်တော်လည်း စိတ်သက်သာရာရပြီ” ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။

သားဖြစ်သူ၏ အဖော်ပြုမှုဖြင့် ရန်ကွမ်းဟွေးသည် အစက်အပြောက်များနှင့် ကျောက်သား လှေကားထစ်များပေါ်တွင် တစ်ဆင့်ချင်း တက်လှမ်းနေသည်။ ၎င်း၏နောက်ကျောပုံရိပ်သည် လွန်ခဲ့သည့် ၁၅ နှစ်ကနှင့် တစ်ထပ်တည်းကျနေပြီး မားမားမတ်မတ် ရှိနေဆဲဖြစ်သော်လည်း ဆံသားများကမူ ဖြူလာပြီဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဖခင်တစ်ဦး၏ နှလုံးသားကိုလှုပ်ခတ်စေသော အကောင်းဆုံးပုံစံ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ နှုတ်ဆိတ်စွာ တာဝန်များကို ထမ်းရွက်ထားခြင်းဖြင့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားကို ဖော်ကျူးထားခြင်းဖြစ်ပေသည်။
အညတရ ကြီးမြတ်လှသည့် ဖခင်တိုင်းကို လေးစားဂုဏ်ပြုလျက်။ (Xinhua)

တရုတ်နိုင်ငံ ချုံချင့်မြို့ ချောင်ထျန်းမန် လက်ကားဈေးတွင် ရန်ကွမ်းဟွေး (ယာ) က သားဖြစ်သူ ရန်ကျွင့်ချောင်းကို လက်တွဲ၍ ပစ္စည်းလိုက်ပို့နေသည်ကို ၂၀၁၀ ပြည့်နှစ် ဇွန် ၂၀ ရက်က တွေ့ရစဉ် (ဆင်ဟွာ)

—————–
(Chinese Version)
温度丨父亲节，“棒棒”父亲收到了儿子的礼物
新华社照片，重庆，2025年6月15日
2010年父亲节，在重庆朝天门批发市场的人潮中，“棒棒”冉光辉肩扛货物稳步前行，粗糙的大手紧紧攥着年幼的儿子——肩上压着生计，手里牵着希望，这一瞬间被摄影师定格。
15年后的父亲节，儿子冉俊超已长大成人。刚刚结束高考的他用攒了许久的零花钱，给冉光辉买了一块手表和一件新衣，站在15年前拍照的位置，为父亲送上父亲节礼物。摄影师再次按下快门，曾经的小男孩已比父亲高大，而当年年轻力壮的父亲，眼角已悄悄爬满皱纹。
冉光辉今年56岁，2007年从老家重庆垫江来到朝天门批发市场做搬运工，当地俗称“棒棒”。十几年间，冉光辉的生活轨迹几乎“复制粘贴”——每天清晨到市场揽活，步行数万步，扛货、拉货……晚上七八点才能收工回家，经常忙得顾不上吃午饭，一年到头仅春节休息几天。“除了力气不如从前，其他都一样”，冉光辉说。
随着时代发展，冉光辉运货的工具不断变化。从最初用竹棒挑货到改用肩膀扛，再到2015年换上板车，2020年升级为电动板车。“工具在变，但养家的心没变。”
此外，他的生活也有不小的变化。2016年，冉光辉用积蓄在重庆买下一套60多平的房子，一家人告别了昏暗的出租屋。“现在家里亮堂堂的，儿子学习也有自己的书桌。”说这话时，冉光辉眼角漾着笑意，历经岁月磨砺的皱纹更加明显了。
从出租屋到60多平的房子，冉光辉和妻子瞿光芳相濡以沫，全力托举了这个家。儿子冉俊超健康成长，成为冉光辉夫妻最大的欣慰。
生活的重担在冉光辉身上刻下了印记，肩膀酸痛、腿脚发麻……面对常年扛货落下的各种小毛病，他总说“扛扛就过去”。如今，年近六旬的他搬重物时需要别人帮忙才能扛上肩膀，但他选择咬牙坚持，“再扛8年，等儿子成家立业，我就松口气。”
在儿子的陪伴下，冉光辉踩着斑驳的石阶一级级向上，他的背影与15年前重叠，依旧挺拔，只是鬓角已白。或许这就是父亲最动人的模样——用沉默的脊梁，丈量出爱的年轮。
致敬每一位平凡而伟大的父亲！
1、在重庆朝天门批发市场，冉光辉（右）戴上儿子冉俊超送的手表（2025年6月14日摄）。新华社发（许康平摄）
2、在重庆朝天门批发市场，冉光辉（右）牵着儿子冉俊超送货（2010年6月20日摄）。新华社发（许康平摄）