သေးငယ်သောမင်္ဂလာပွဲများ၊ အချိန်အကြာကြီးပေးထားသည့် ကတိကဝတ်များ-ခက်ခဲသည့်အခြေအနေများကြားမှ မြန်မာစုံတွဲများ၏ မင်္ဂလာပွဲများ

ရန်ကုန်၊ နိုဝင်ဘာ ၁၈ ရက် (ဆင်ဟွာ)

မြန်မာနိုင်ငံ၊ ရန်ကုန်မြို့ရှိ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း စက္ကူပန်းများဖြင့် အလှဆင်ထားသော သာမန်တိုက်ခန်းတစ်ခန်းတွင် ကိုဖုန်းနိုင်နှင့် မသဉ္ဇာတို့၏ မင်္ဂလာပွဲကို ဇူလိုင်လအတွင်းက ကျင်းပခဲ့သည်။မင်္ဂလာပွဲလာဧည့်သည်အနည်းအကျဉ်း၊ အခမ်းအနားအလှအပပြင်ဆင်မှုအနည်းငယ်၊ ဘတ်ဂျက်ငွေ အကန့်အသတ်ရှိခြင်းတို့ကြောင့် ယင်းမင်္ဂလာပွဲမှာ တစ်ချိန်က ၎င်းစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သည့် ခမ်းနားသည့် မင်္ဂလာပွဲနှင့် ကွာခြားခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအခြေအနေ အခိုက်အတန့်မှာ ယခုကဲ့သို့ မင်္ဂလာပွဲကျင်းပရခြင်းမှာ မှန်ကန်သည်ဟု ခံစားရကြောင်း ကိုဖုန်းနိုင်က ဆိုသည်။

“လက်ထပ်လက်စွပ်အတွက် ရွှေဈေးကနေစပြီး မင်္ဂလာဝတ်စုံ၊ အကျဉ်းရုံးတဲ့ မင်္ဂလာပွဲကုန်ကျစရိတ်တွေအထိ အားလုံးက ပိုစျေးကြီးလာတယ်” ဟု အသက် ၃၃ နှစ်အရွယ်ရှိ အမျိုးသားက ပြောသည်။

“ဒါပေမဲ့ စောင့်ဆိုင်းနေလို့လည်း ဘဝကို လွယ်ကူသွားမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ အတူတူ ရင်ဆိုင်ချင်တယ်။ ဒါက မင်္ဂလာဆောင်ပွဲ အခမ်းအနားထက် ပိုအရေးကြီးပါတယ်” ဟု ၎င်းကဆိုသည်။

လက်ရှိခေတ်အခြေအနေအရ အိမ်ထောင်ပြုခြင်းအားပြန်လည်သုံးသပ်ကြည့်သည့်အခါတွင် မင်္ဂလာပွဲကြီးကျယ်ခမ်းနားခြင်းနှင့်မဆိုင်ကြောင်း ၎င်း၏ ပြောကြားချက်အရ သိရသည်။

“လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်းဆိုတာက အတူတကွ ရှင်သန်ရပ်တည်နိုင်ဖို့ ပေါင်းဖက်ခြင်းနဲ့ ဘဝရဲ့ အခက်အခဲတွေကို တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး မျှဝေဖို့အတွက်ပါပဲ” ဟု ၎င်းကပြောသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ယနေ့ခေတ် ချစ်သူစုံတွဲများအနေဖြင့် စရိတ်စကများ မြင့်တက်လာခြင်း၊ မိသားစုဘဝ မျှော်မှန်းချက်များ၊ ချစ်သူနှစ်ဦး တစ်နေရာစီ ခွဲခွာနေထိုင်ရခြင်း၊ နှောင့်နှေးနေရသော မင်္ဂလာပွဲများ၊ မျက်မှောက်ခေတ်၏ ဖြစ်ရပ်မှန်များနှင့် ရိုးရာဓလေ့များကို ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းညှိ၍ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စိန်ခေါ်မှုများကို ခံနိုင်ရည်ရှိရမည်ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ ယင်းကဲ့သို့ စိန်ခေါ်မှုများရှိနေသော်လည်း အများစုမှာ အနာဂတ်ကို အတူတကွရင်ဆိုင်ရေးအတွက် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်းအား ရွေးချယ်နေကြဆဲဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။

မန္တလေးမြို့ ရှိ အသက် ၃၇ နှစ်အရွယ်ရှိ မသက်သက်က ၎င်း၏ မင်္ဂလာပွဲကို ပြန်လည်အောက်မေ့ကာ ပြောပြခဲ့သည်။ မသက်သက်နှင့် ၎င်း၏ ချစ်သူတို့မှာ ချစ်သူသက်တမ်း ၁၁ နှစ်ရှိခဲ့ကာ လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က တရားဝင် လက်မှတ်ရေးထိုး၍ လက်ထပ်ခဲ့ကြသည်။

“COVID-19 ဖြစ်ပွားနေတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်မတို့ ၂ ယောက် လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတာပါ။ ကိုယ်တွေက ယူမယ်လို့လည်း ဆုံးဖြတ်ပြီးသားဖြစ်နေတယ်။ ၂ ယောက်လုံးကလည်း အသက်အရွယ်အရ အိမ်ထောင်ပြုသင့်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီ။ ဘာတွေပဲ ဖြစ်လာ၊ ဖြစ်လာ ယူမယ်ဆိုပြီး လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ကိုဗစ်ဖြစ်တော့ ကိုဗစ်ငြိမ်သွားရင် ယူမယ်ဆိုတဲ့အချိန်မှာ နောက်ထပ်အခြေအနေတစ်ခုက ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီတော့ မသေချာ မရေရာတဲ့ အခြေအနေတွေကို စောင့်နေရရင် ဘာမှမထူးတော့ဘူးဆိုပြီး သေချာအောင် လက်ထပ်လိုက်ကြတာပါ” ဟု မသက်သက်က ပြောသည်။

“ဆိုးတူ၊ ကောင်းဖက် ဆိုပြီး ဘယ်လိုအခြေအနေပဲ ဖြစ်လာ ဖြစ်လာ ရင်ဆိုင်မယ်ဆိုပြီး လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ။ လက်ရှိခန့်မှန်းမရတဲ့ အခြေအနေမှာ ဘဝကမှန်းဆမရတော့ ၂ ယောက်ဆို ပိုကောင်းမယ်ဆိုတွေးပြီး လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပါ” ဟု ၎င်းက ဆက်ပြောသည်။

လက်ထပ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်သည့်အခါ မမျှော်လင့်ထားသော ကုန်ကျစရိတ်များလည်း ရှိလာကြောင်း သိရသည်။ ကျွန်မတို့ ၂ ယောက်စုဆောင်းထားတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို စီစဉ်ဖြစ်ပါတယ်။ ပွဲစီစဉ်တဲ့အချိန်မှာ မှန်းထားတာထက် အမြဲပိုကုန်တယ်” ဟု မသက်သက်က ပြောသည်။

“လူတစ်ယောက်က အသက် ၃၀ ကျော်လာတဲ့အခါမှာ လက်ထပ်တဲ့အခါ ဦးနှောက်ရော၊ နှလုံးသားရော သုံးဖြစ်လာလိမ့်မယ်” ဟု ၎င်းကပြောသည်။
NGO တစ်ခုတွင် အရာရှိအဖြစ် အလုပ်လုပ်ကိုင်လျက်ရှိပြီး လွန်ခဲ့သည့် ၂ နှစ်က လက်ထပ်ခဲ့သည့် မစန္ဒာက ကျန်းမာရေးပြသနာများအပြင် တစ်ယောက် တစ်နေရာစီ ခွဲခွါပြီး အလုပ်လုပ်ရမည့် အရေးများကို တွေးကာ လက်ထပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။

မစန္ဒာအနေဖြင့် မင်္ဂလာညစာစားပွဲတစ်ခုကိုသာ မျှော်မှန်းထားသော်လည်း မိဘများ၏ ဆန္ဒအတိုင်း မြန်မာ့ ဓလေ့ထုံးစံနှင့်အညီ လက်ထပ်ပွဲကို ကျင်းပခဲ့ရကြောင်း သိရသည်။ “လက်မှတ်ထိုးတာဆိုရင် ပွဲမလုပ်တော့ဘူး။ တရားရုံးမှာပဲ သွားပြီးလက်မှတ်ထိုးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မင်္ဂလာပွဲအတွက် ကုန်ကျတဲ့ တချို့အရာတွေကတော့ လျှော့ချလို့မရဘူး” ဟု မစန္ဒာကပြောသည်။

“ဒါပေမဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို ကျင်းပနိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် မှန်တယ်လို့ အခုအချိန်အထိ ထင်ပါတယ်။ လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်းက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လုံခြုံမှုကို ပေးစွမ်းပါတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြန်အလှန် မျှဝေဖြစ်ကြပါတယ်။ ကျွန်မကြုံတွေ့ရတဲ့ အရာတွေရဲ့ ၉၅ ရာခိုင်နှုန်းကို ကျွန်မရဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်နဲ့ မျှဝေဖြစ်ပါတယ်” ဟု ၎င်းကပြောသည်။

၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး၌ လက်ထပ်ထိမ်းမြားရန် စုံတွဲပေါင်း ၂၇,၀၀၀ ကျော် လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်းမှတ်ပုံတင်ခဲ့ကြောင်း ပြည်သူ့အင်အားဦးစီးဌာနမှ သိရသည်။ သို့သော်လူအများစုမှာ အလျင်စလိုလက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်းကိုမူ လုပ်ဆောင်ခြင်းမရှိကြကြောင်း သိရသည်။ အသက် ၂၀ ကျော်အရွယ်၊ အမည်မဖော်လိုသူ အမျိုးသမီး ၁ ဦးက တစ်နှစ်တာအတွင်း လက်ထပ်ရန် ကုန်ကျစရိတ်မှာ ၂ ဆ မြင့်တက်ခဲ့သည့်အတွက် ၎င်း၏ လက်ထပ်ပွဲကို နောက်ဆုတ်ခဲ့ကြောင်း သိရသည်။ “ကျွန်မငယ်ငယ်ကတည်းက ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ မင်္ဂလာပွဲကြီးကျင်းပချင်တဲ့ အိမ်မက်တစ်ခု ရှိခဲ့တယ်။ ကျွန်မအနေနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို ဒီနှစ်အစား နောက်နှစ်ကို ရွှေ့ခဲ့တယ်။ ကျွန်မက ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ဖြစ်ချင်တယ်။ အလျင်မလိုပါဘူး” ဟု ၎င်းကပြောသည်။

၂၀၂၅ ခုနှစ် သီတင်းကျွတ်လပြည့်နေ့ ဖြစ်သည့် အောက်တိုဘာလ ၆ ရက်တွင် ဝါတွင်းကာလကုန်ဆုံးခဲ့ပြီး မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံးရှိ မင်္ဂလာမောင်နှံများသည် အခက်အခဲများ၊ နိုင်ငံရေးစိန်ခေါ်မှုများကြားထဲမှ နှစ်ဦးသား လက်ထပ်ရန် ရွေးချယ်ခဲ့ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၌ ဝါတွင်းကာလတွင် မင်္ဂလာဆောင်နှင်းခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်လေ့ရှိပြီး အဆိုပါကာလတွင် ဘာသာရေးရှုထောင့်အရ မင်္ဂလာပွဲမလုပ်သင့်ဟူ၍ သတ်မှတ်ချက်ထားရှိကြောင်း သိရသည်။
မင်္ဂလာဆောင် ဝန်ဆောင်မှုလုပ်ငန်းများလုပ်ကိုင်သူများ အနေဖြင့် ခေတ်ရေစီးကြောင်းအတိုင်း ပြောင်းလဲ လုပ်ကိုင်လာကြသည်။

“COVID-19 မတိုင်ခင်က မင်္ဂလာပွဲတွေက ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ဆောင်ကျတယ်။ COVID-19 အပြီးမှာတော့ မင်္ဂလာပွဲလေးတွေကအကျဉ်းရုံးလုပ်လာကြတာ ပိုများပါတယ်” ဟု ကိုသာဂိ Studio & Wedding Service Center မှပိုင်ရှင် ကိုသာဂိကပြောသည်။

“မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ ပုံစံကပြောင်းသွားပြီ။ ဒါပေမဲ့ လက်ထပ်တဲ့ စုံတွဲ အရေအတွက်ကတော့ လျော့မသွားဘူး။ Pre Wedding ရိုက်ကူးရေးတွေလည်း လုပ်နေကြတုန်းပဲ။ မြန်မာလူမျိုးတွေက တစ်သက်မှာ တစ်ခါ အိမ်ထောင်ပြုတာလို့ ယုံကြည်ကြတဲ့အတွက် အမှတ်တရဖြစ်အောင် လုပ်ကြပါတယ်” ဟု ကိုသာဂိက ဖြည့်စွက်ပြောကြားသည်။ (Xinhua)

———————————
English Version
Feature: Small weddings, big commitment: Myanmar couples wed amid hardships
YANGON, Nov. 17 (Xinhua) — The wedding Phone Naing and Thinzar held in July took place inside a modest apartment in Myanmar’s Yangon decorated with simple paper flowers.
It was far from the grand ceremony he once imagined — fewer guests, minimal decorations, and a tight budget. But at that moment, it felt just right, Phone Naing said.
“Everything, from gold to dresses to even small ceremony fees, has become more expensive,” said the 33-year-old man.
“But waiting wouldn’t make life easier. We wanted to face it together. That mattered more than the wedding itself,” he added.
Reflecting on modern marriages, he said it’s no longer just about celebration. “It’s about survival, companionship, and knowing you won’t carry life’s burdens alone.”
In Myanmar, today’s relationships must withstand rising costs, family expectations, long-distance separations, delayed ceremonies, and the emotional challenge of balancing tradition with modern realities. Despite challenges, many still choose to wed to face the future together.
A few townships away, Thet Thet, 37, remembered a different kind of wedding. She and her husband had been together for 11 years before finally signing their marriage documents two years ago.
“When we decided to get married, the COVID-19 outbreak occurred. The pandemic made us realize how fragile everything is,” she said. “Marriage is where you face the good and the bad together. We wanted someone beside us when life becomes unpredictable.”
Even a simple ceremony came with unexpected expenses. “We only used what we had saved, but somehow you always need a little extra,” she said.
“When you’re over 30, you think about marriage with both your brain and your heart,” she said.
For Sandar, an officer at a non-governmental organization who married two years ago, practical concerns such as health issues and long-distance separation shaped her decision to tie the knot.
She had envisioned a small dinner, but parental expectations led to a more traditional celebration. “We cut what we could, like the signing ceremony, but some costs just couldn’t be reduced,” she said.
Still, she felt it was worth it. “Marriage gives you psychological safety. I’m sharing my life with someone who knows 95 percent of me.”
According to Myanmar’s Department of Population, more than 27,000 couples registered their marriages in courts across the country in 2024.
But not everyone is rushing to tie the knot. A woman in her late 20s, who requested anonymity, postponed her wedding after seeing costs double in a year. “I’ve dreamed of a big celebration since I was young. I moved my wedding from this year to next year. I want it to feel special, not rushed.”
As Buddhist Lent in Myanmar this year ended on Oct. 6, the full moon day of Thadingyut, couples across Myanmar began holding ceremonies, choosing unity despite hardships such as soaring expenses and political challenges. In Myanmar, weddings are normally avoided during Lent, a period reserved for religious discipline when celebrations are discouraged.
Wedding service providers have also noticed shifting trends. “Before COVID-19, weddings were grand. After COVID-19, small weddings became normal,” said Ko Thar Gi, owner of Ko Thar Gi wedding supplies and services.
“The style has changed, but the number of couples getting married hasn’t dropped.”
Pre-wedding photography remains popular, he added. “Many Myanmar people believe marriage happens once in a lifetime, so they want it to be memorable.” ■