လျင်နန်မှ ချန်အန်းအထိ လိုင်ချီးသီး၏ ၂၄ နာရီ ခရီး

ပေကျင်း၊ ဇူလိုင် ၁ ရက် (ဆင်ဟွာ)
“နေ့တိုင်း လတ်ဆတ်တဲ့ လိုင်ချီးသီး အလုံး ၃၀၀ စားခွင့်ရမယ်ဆို ရာသက်ပန် လျင်နန်သား ဖြစ်ချင်ပါတယ်”
ယင်းသည် မြောက်စုန့်မင်းဆက်ခေတ် စာပေပညာရှင်ကြီး စူးစစ်က တရုတ်နိုင်ငံ လျင်နန်ဒေသ၌ ယာယီနေထိုင်စဉ်အတွင်း ရေးဖွဲ့ခဲ့သည့် ကဗျာလက်ရာဖြစ်သည်။
တရုတ်နိုင်ငံ၌ လိုင်ချီးသီး စိုက်ပျိုးသည်မှာ သမိုင်းကြောင်းကြာရှည်လှပြီဖြစ်သည်။ အရည်ရွှမ်း ချိုမွှေးလှသည့် လိုင်ချီးသီးကို လိုလားတောင့်တကြသည်မှာ နှစ်ပေါင်းထောင်ချီရှိပြီဖြစ်သလို စာပေပညာရှင်များ၏ ကလောင်ဖျားတွင်လည်း အဓိကထား တင်စားရေးသားလေ့ရှိပေသည်။

ထန်ခေတ် ကဗျာဆရာ ပိုင်ကျွီးယိက “လိုင်ချီးသီး ပန်းချီမိတ်ဆက်” ထဲတွင် လိုင်ချီးသီး၏ပျက်စီးလွယ်သော ထူးခြားချက်ကို အောက်ပါအတိုင်း သက်ဝင်လှုပ်ရှားစွာ သရုပ်ဖော်ရေးသားထားသည်။
“အကိုင်းမှ ဝေးကွာသွားပါက တစ်ရက်ကြာလျှင် အရောင်ပြောင်း၊ နှစ်ရက်ကြာလျှင် ရနံ့ပြောင်း၊ သုံးရက်ကြာလျှင် အရသာပြောင်း၊ လေးရက် ငါးရက်တွင်မူ အရောင်အဆင်း ရနံ့ အရသာ အကုန်ပျောက်ဆုံးလေ၏။”

ကဗျာဆရာ သုမု၏ ကဗျာဖြစ်သော “ဖုန်တလိမ့်လိမ့်ထအောင် မြင်းကို ဒုန်းစိုင်းစီးပြီး ပို့ဆောင်နိုင်ပါမှ မိဖုရားက ပြုံးတော်မူနိုင်၊ လိုင်ချီးသီး ပို့ဆောင်ရပုံကိုမူ မည်သူက သိနိုင်မည်နည်း” နှင့် ဝတ္ထု “ချန်အန်းမှ လိုင်ချီးသီး” တို့တွင် ထန်ခေတ်၌ လိုင်ချီးသီးကို လျင်နန်ဒေသမှ ချန်အန်းသို့ ပို့ဆောင်ရသည့် ခက်ခဲမှုကို ပေါ်လွင်စွာ ဖော်ပြထားသည်။
ယနေ့တွင် ခေတ်မီကုန်စည်ပို့ဆောင်မှုနှင့် အအေးခန်း (Cold Chain) ဖြင့်ပို့ဆောင်မှု နည်းပညာတို့ တွဲဖက်အားဖြည့်မှုဖြင့် အဆိုပါ တောတောင်ရေမြေများ ကျော်ဖြတ်ရသည့် လတ်ဆတ်သောရသာမွန် ခရီးစဉ်သည် တစ်နေ့တစ်ညတည်းတွင်ပင် လုပ်ဆောင်ပြီးစီးနိုင်သည်။

နံနက်ခင်းတွင် လျင်နန်ဒေသ၏ အရုဏ်ဦးနေရောင်ခြည်နှင့် နှင်းရည်များကြားတွင် သစ်သီးစိုက် တောင်သူများက လတ်ဆတ်သည့် လိုင်ချီးသီးကို ခူးဆွတ်လိုက်သည်။ ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေး ဒရုန်းများက လိုင်ချီးသီးကို “သစ်ကိုင်းမှ ခူးဆွတ်မှု – ဝေဟင်တွင် လျင်မြန်စွာပို့ဆောင်မှု – အအေးခန်းဖြင့် လတ်ဆတ်မှုကို ထိန်းသိမ်းထားခြင်း” တို့ကို လစ်လပ်မှုမရှိ ချိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခွဲထုတ်၊ ထုပ်ပိုးပြီးသော လိုင်ချီးသီးများကို စမတ်အအေးထိန်းကားဖြင့် ခရီးစဉ်တစ်လျှောက် တသမတ်တည်းအပူချိန်ဖြင့် လတ်ဆတ်မှုထိန်းကာ လေဆိပ်သို့ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။ လေကြောင်းပို့ဆောင်ရေး၏ အားသာချက်ဖြင့် ကုန်တင်လေယာဉ်သည် လိုင်ချီးသီးကို တရုတ်နိုင်ငံ ကွမ်ကျိုးမြို့မှ ရှီးအန်းမြို့သို့ တိုက်ရိုက်ပို့ဆောင်ခဲ့ရာ အချိန် ၂ နာရီသာ ကြာမြင့်သည်။ ကုန်စိမ်းပစ္စည်းဖြစ်သည့်အလျောက် လိုင်ချီးသီးကို ဦးစားပေးခွဲထုတ် ပို့ဆောင်လေ့ရှိရာ ဧည့်သည်များလက်ထဲ ရောက်ရှိချိန်တွင် လျင်နန်ဒေသ၏ နှင်းရည်နှင့် အအေးခန်း၏ အေးမြမှုကို ခံစားနိုင်သေးသည်။
ရှေးခေတ်အချိန်အခါက လူအင်အား၊ ပစ္စည်းအင်အား၊ ငွေအင်အား အများအပြား အသုံးပြုမှ ရောက်ရှိနိုင်သည့် လျင်နန်မှ ချန်အန်းအထိ ခရီးကို ယနေ့အချိန်တွင် လွယ်ကူမြန်ဆန်စွာ လုပ်ဆောင်နိုင်နေပြီဖြစ်သည်။

လက်ရှိတွင် အဆိုပါ “လေယာဉ် + အအေးခန်း” ဖြစ်သည့် “လိုင်ချီးသီး ပျံသန်းမှုလမ်းကြောင်း” သည် တရုတ်နိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံလုံး၏ ခရိုင်ဒေသပေါင်း ၂,၈၀၀ ခန့်ကို လွှမ်းခြုံနေပြီဖြစ်သည်။ သစ်ကိုင်းမှ ခူးဆွတ်ခါစ လိုင်ချီးသီးသည် နောက်တစ်နေ့ နေ့လယ် ၁၂ နာရီ မတိုင်မီ သို့မဟုတ် တစ်ရက်ခြားပြီးနောက် စားသုံးသူများ လက်ထဲသို့ရောက်ရှိသောကြောင့် မည်သည့်ဒေသတွင် တည်ရှိသည်ဖြစ်စေ လျင်နန်ဒေသနှင့် မခြားနားသော လတ်ဆတ်ချိုမွှေးသည့် လိုင်ချီးသီးများကို ခံစားနိုင်ပေသည်။
နေ့တိုင်း လတ်ဆတ်သည့် လိုင်ချီးသီး အလုံး ၃၀၀ စားနိုင်ဖို့ လျင်နန်သား ဖြစ်ရန် မလိုအပ်တော့ပေ။ (Xinhua)

တရုတ်နိုင်ငံ ကွမ်ကျိုးမြို့ ချုံဟွခရိုင် ထျန်းရန်ဆန်းဆွေ လိုင်ချီးဥယျာဉ်၌ ကုန်စည်ပို့ဆောင်ရေးဒရုန်းက ခူးဆွတ်ပြီးခါစ လိုင်ချီးသီးအား ပို့ဆောင်နေသည်ကို ဇွန် ၂၈ ရက်က တွေ့ရစဉ် (ဆင်ဟွာ)

———————-
(Chinese Version)
诗意中国丨从岭南到长安——荔枝的十二时辰
新华社照片，广州，2025年6月29日
“日啖荔枝三百颗，不辞长作岭南人。”这是北宋大文豪苏轼客居岭南时的诗作。
我国种植荔枝的历史悠久。对这口汁水四溢的香甜追求贯穿千年，也凝于文人墨客的笔尖。唐代诗人白居易在《荔枝图序》中对其极易变质的特性做了生动描述：“若离本枝，一日而色变，二日而香变，三日而味变，四日五日色香味尽去矣。”杜牧的诗“一骑红尘妃子笑，无人知是荔枝来”和小说《长安的荔枝》都写出了唐朝时期将荔枝从岭南运到长安的艰辛。
今天，在现代物流和冷链技术加持下，这场跨越山河的鲜味之旅在一昼夜间就可完成：清晨，伴着岭南的朝阳和露水，果农采摘下新鲜的荔枝；物流无人机可以实现荔枝“枝头采摘——空中速运——冷链锁鲜”的无缝衔接；分拣包装好的荔枝随后登上智能冷藏车，全程恒温保鲜送往机场；依托航空运输优势，全货机将荔枝从广州直送西安，只需两个小时；作为生鲜物品，荔枝会被优先分拣和派送，送达客户手中时依然带着岭南的露水和冷链的清凉。古时候耗费大量人力物力财力才能实现的岭南长安之旅，如今已是如此轻松快捷。
目前，这条“飞机+冷链”的“荔枝飞路”已经覆盖全国约2800个县域，刚下枝头的荔枝次晨或者隔日便可送到消费者手中，身在各地都能享受几乎与岭南无异的鲜美荔枝。日啖荔枝三百颗，无需长作岭南人。
1、6月28日，在广州市从化区天人山水荔枝园，高伟强从一早就开始采摘荔枝，忙得大汗淋漓。新华社记者 刘大伟 摄
2、6月28日，在广州市从化区天人山水荔枝园，物流无人机运输刚刚采摘的荔枝。新华社记者 刘大伟 摄
3、6月28日，在广州市从化区钱岗村，工作人员将荔枝分装进带有冰袋的生鲜物流泡沫箱。新华社记者 刘大伟 摄